Blogs - Foto Kino Linders

Het verhaal van...

Op deze pagina lees je het verhaal van…onze klanten, onze medewerkers en onze leveranciers. Geen opgesomde product specificaties of verkooppraat, maar het persoonlijke verhaal van een beroep, hobby of event.

Wil jij ook je verhaal met ons delen? Laat het ons weten, en wie weet sta jij binnenkort op onze pagina met het verhaal van…

Eric test de GFX100II in Barcelona

Van dinsdag 26-9 t/m donderdag 28-9 mocht ik, met een select aantal collega’s uit Nederland, op uitnodiging van Fujifilm naar Barcelona om daar hun nieuwste vlaggenschip, de GFX 100II uit te proberen. In drie dagen werden we goed verzorgd en kregen we een vol programma met veel workshops voorgeschoteld. Met meer dan 1000 foto’s, een hoofd vol kennis en een rugzak vol mooie herinnering ging ik huiswaarts.

Nadat we geland waren op BCN Barcelona Airport stond de bus voor de transfer naar het hotel al klaar. Daar aangekomen konden we lunchen en meteen aan de slag; de presentatie van de GFX 100II en drie nieuwe objectieven voor de GFX serie. Meteen werd duidelijk waarom dit het vlaggenschip is: een middenformaat camera (dus een sensor die groter is dan Full Frame) met 102 megapixels die 8 beelden per seconde kan schieten. De beeldstabilisatie levert een winst van 8 stops en het dynamisch bereik is ongekend groot. Ok, er zit ook een prijskaartje van € 7999.00 aan, maar dat is deze camera meer dan waard.

Na de presentatie gingen we te voet naar de Fujifilm Wonder Shop waar we de camera’s ter hand mochten nemen. En dan? Op pad! Om de camera’s te leren kennen gingen we individueel of in groepjes Barcelona verkennen en de camera leren kennen. Als Fujifilm gebruiker was mij snel duidelijk hoe de camera optimaal te bedienen was, maar voor een onervaren persoon is het even wennen aan de “ouderwetse” (maar daardoor zeer logische) knoppenstructuur.

Met collega Niels Scholing van Ringfoto Meppel ben ik de straten van Barcelona ingelopen er schoten we alles wat op ons pad kwam: dieren, mensen, architectuur, straatbeelden, etc. Zo leerden we de camera goed kennen maar kon ik mij ook meteen verbazen over de ongekende mogelijkheden. Met het dynamisch bereik van deze camera heb je onder de meest moeilijke en contrastrijke situaties nog genoeg speelruimte om een goede opname te kunnen maken.

Ik was op pad met de -overigens meer dan fantastische- standaard zoomlens: de 32-64mm F4. Extreem inzoomen was dus niet mogelijk. Maar met z’n 102 megapixel blijft er meer dan voldoende beeldinformatie over in een gecropte foto, zoals de foto van de jonge dame die ik door de raam van de koffiebar geknipt heb. Na deze exercitie straatfotografie konden we terug naar ons hotel om snel weer te vetrekken voor het diner en de volgende activiteit…

Voor het diner gingen we te voet naar Casa Milà, een van de bekendste werken van architect Antoni Gaudí. Fujifilm had het perfect verzorgd, aan eten en drinken kwam ons niets te kort. Vanzelfsprekend hadden we de GFX 100II weer bij ons zodat we deze tijdens de rondleiding na het diner konden gebruiken: architectuur en avond fotografie. De camera bewees meteen zijn diensten. Met bruikbare hoge ISO waardes, een groot dynamisch bereik en een perfect werkende beeldstabilisatie konden we goed uit de voeten. Omdat delen van het gebouw wel aangelicht werden en andere delen niet is het normaal gesproken lastig (vanwege het belichtingsverschil) details goed in beeld te krijgen, maar de GFX 100II stond z’n mannetje. De lichtomstandigheden waren dusdanig dat de meeste foto’s genomen zijn met een sluitertijd tussen de 1/8 en 1/100 seconde en dat kon de IBIS (in-body image stabilization) goed aan.

Een moment zat de camera er even naast. Bij de buste van Gaudí dacht de oogherkenning van de camera even op het puntje van de neus scherp te moeten stellen. Zelfs met de F4 die de 32-64mm lens heeft heb je een geringe scherpte-diepte en dus is dit “foutje” zichtbaar. Onder andere omstandigheden (later meer hierover) heb ik gezien dat de gezichts- en oogherkenning het perfect doet.

De 2e dag in Barcelona was ik al vroeg op pad. Om 07:15 liep ik al weer de stad in om op eigen gelegenheid wat plaatjes te schieten. Ondanks de vele kerkjes die ik in mijn korte wandeling door de wijk bij het hotel tegenkwam was er maar eentje open. Een mooie gelegenheid om nogmaals de lichtgevoeligheid en IBIS (in-body image stabilization) te testen.

Daarna begon al snel het verdere programma met in de ochtend twee workshops. Voor de Photowalk gingen we naar Park Güell waar we ons konden uitleven op landschap- en architectuurfotografie. In de drukte was het echt momenten afwachten voor dat ene shot. Ook leerden we van elkaar wat betreft standpunt innemen; er keken wat collega’s maar ook een groot aantal toeristen vreemd op toen ik plat op de rug op de grond ging liggen om een zoom-burst van het plafond te maken. Je moet er wat voor over hebben.

Later die ochtend waren we welkom in de conferentieruimte van het hotel voor de workshop met tilt-shift lenzen, lenzen waarmee je door draai en schuifbewegingen het scherptevlak van richting kunt veranderen. Je kunt daarmee scherpte of onscherpte creëren die met een normaal objectief niet mogelijk is. Na deze drukke ochtend was het tijd voor een uitgebreide lunch om ons weer energie te geven voor het middagprogramma.

Na de lunch vetrokken we naar Casa de les Punxes voor de volgende twee workshops. De eerste was portretfotografie. In tegenstelling tot veel indoor portretsessies kwam er hier geen flitser aan te pas; daglicht, reflectieschermen en een ledpaneel waren onze lichtbronnen.

Het model was er een van 12 poses in 13 seconden wat een perfecte test was voor de autofocus met gezichts- en oogdetectie; het bleek fantastisch te werken. Een verademing was fotograaf Stefan Finger die deze workshop leidde. In tegenstelling tot veel fotografen moedigde hij ons aan om de camera juist niet op M te zetten, maar op diafragma voorkeuze. “Laat de camera verder het werk doen, daar is hij voor”. Mensen die bij mij fotocursus gevolgd hebben zal dit bekend in de oren klinken; dit predik ik al jaren. Door op de A-stand te werken kan je jouw focus leggen op de compositie en het moment. De sluitertijd wordt door de lichtmeter in de camera bepaalt en waar nodig kan je met de belichtingscompensatie heel snel over- of onderbelichten.

Na de portretsessie hebben we de filmfunctie van de Fujifilm GFX 100II uitgeprobeerd en zijn we met een klein gezelschap de stad ingetrokken om naar twee collega fotozaken te gaan; een kijkje in andermans keuken is altijd interessant. Tegelijkertijd blijf je om je heen kijken op zoek naar leuke plaatjes. Zo vonden we achter een van de normaal uitziende voorgevels een klooster, midden in een woonblok. Mooie plaatjes liggen voor het oprapen als je maar goed om je heen blijft kijken.

Tijdens het afscheidsdiner later op de avond kon ik de IBIS (in-body image stabilization) testen tot de max. Met een sluitertijd van maar liefst 3 seconden kon ik uit de hand vanaf het dakterras het reuzenrad fotograferen. Na het diner gingen enkele nog tot in de kleine uurtjes de stad onveilig maken; zelf had ik een ander idee.

Vroeg opstaan, als eerste aan het ontbijt zitten en op de laatste dag in alle vroegte op pad. Vanaf het hotel was het zo’n 20 minuten te voet naar de Sagrada Familia. In de ochtend was het al goed heet in Barcelona; maar het is mooi om te zien hoe de stad ontwaakt en de Sagrada Familia baadt in het ochtendlicht. Na een rondje om de kerk was het echt tijd geworden om de camera in te leveren en richting vliegveld te gaan. Het was intensief maar een erg mooie reis met dank aan Fujifilm voor de organisatie en dank aan vele fotocollega’s voor de gezelligheid.